Traject 5: Saintes - Belus 380 km
7 juli 2017 - Peyrehorade, Frankrijk
De camping is nog lang niet ontwaakt als wij op dag 17 vertrekken vanuit Saintes. We starten vroeg om wat verloren kilometers goed te maken. Ons dagelijks ochtendritueel is als een geoliede machine. Meestal worden we vroeg wakker door het geluid van een kraaiende haan, kwetterende vogels, campinggenoten of het ochtendlicht. Matjes, kussentjes, slaapzakjes en lakenzakjes worden weer in de te kleine hoesjes gestopt. Fietskleding aan, tent afbreken, inpakken en het ontbijt, dat bestaat uit warme havermout met banaan en thee. Een voedzame bodem voor een actieve dag. Vervolgens alles weer een plekje geven in de diverse tassen en deze op de fietsen hijsen in de hoop onderweg niets te verliezen. De natte was van de avond ervoor draperen we over de tassen heen zodat het met mooi weer in de zon en de wapperende wind kan drogen. Voor deze gehele operatie hebben we toch wel twee uur nodig.
De route stijgt het dal van de Charente uit en de eerste 50 kilometers door heuvelachtig landschap en langs uitgestrekte akkers richting Royan regent het aan een stuk door. Onderweg is er geen mogelijkheid tot koffie. We schrikken van een hertje dat voor onze fiets de weg oversteekt! De vroegte levert wildlife op.
Vanuit Royan varen we binnen een half uur naar Point de Grave, Medoc. Los van de zon, die hier volop schijnt, bevinden we ons duidelijk op een plek die zeer in trek is bij badgasten. Het is alsof we ons in een andere wereld wanen. We fietsen kilometers langs de kust door een mooi en uitgestrekt duingebied en bossen, over slingerende fietspaden met hier en daar slechte stukken. In Soulac-sur-Mer bezoeken we de Notre Dame, deze Unesco kerk was ooit onder het duinzand verdwenen en in de 19 de eeuw weer opgegraven. Door de verhoogde vloer zitten de ramen onnatuurlijk laag. St.Jacques staat ook hier prominent op een voetstuk.
Het gevoel in een toeristisch gebied beland te zijn, wordt extra benadrukt als we noodgedwongen ons tentje pitchen op een overvolle megagrote vijfsterrencamping met een zwembad van 5000 m2 inclusief polsbandje en 24/7 entertainment. St.Jacques lijkt even heel ver weg...
De komende dagen blijft de warmte weer toenemen. Zonnig Zuid-Frankrijk doet zijn naam eindelijk eer aan. De geïnteresseerde eigenaar van het restaurant waar we stoppen voor koffie begrijpt de combinatie 'vélo' en 'Santiago' niet helemaal, maar vindt dat wij veel moeten drinken en zet drie liter koud water voor ons neus. We vervolgen onze weg door de duinen, bos en heide en langs moerassen (MUGGEN!) over het tracé van een oude spoorbaan.
Twee dagen fietsen we door Les Landes de Gascogne, een dunbevolkt en vrijwel vlak gebied met eindeloze dennenbossen. We fietsen slechts over lange rechte wegen, het komt over als zeer onherbergzaam en de temperatuur loopt deze dagen op tot 37 graden! We passeren Moustey voor een uitgebreid rustmoment. Hier is vorig jaar het zaadje geplant voor deze pelgrimsroute tijdens een stopover onderweg naar Noord-Spanje. We belanden op hetzelfde terras als toen met uitzicht op de pelgrimskerk met het bijzondere klokkentorentje en houten uitbouw. Een steen ervoor vermeldt dat het nog 1000 mooie kilometers zijn naar Santiago. We stranden die dag in Labouheyre, een halteplaats voor Santiagogangers, na 85 km door de ziedende hitte gefietst te hebben. Hier ontdekken we dat de camping gesloten is en de volgende pas 25 km verder is. Een dame van het stadhuis regelt een pelgrimsonderkomen voor ons in een kerkgebouw. Een fietsende Amerikaan, die we ontmoeten in het dorp, zet er zijn tent in de tuin en het wordt een gezellige avond.
Dag 20, we starten de dag wederom vroeg, nemen afscheid van Dave en vervolgen de route verder door Les Landes tot aan Dax, een drukke stad, maar een goede lunch is er altijd te vinden. We bevinden ons nu in Frans Baskenland, te zien aan plaatsnamen die ook in het Euskara, oud Baskisch, vermeld staan. Na Dax verandert het landschap en krijgen we weer heuvels. Via een korte detour en een aardige klim vinden we een rustige kampeerplek in Belus. Met een beetje inbeeldingsvermogen zien door de mist de Pyreneeën al liggen. Het kamp wordt weer opgebouwd, we koken een eenvoudige pelgrimsmaaltijd en genieten van een zwoele avond.
De route stijgt het dal van de Charente uit en de eerste 50 kilometers door heuvelachtig landschap en langs uitgestrekte akkers richting Royan regent het aan een stuk door. Onderweg is er geen mogelijkheid tot koffie. We schrikken van een hertje dat voor onze fiets de weg oversteekt! De vroegte levert wildlife op.
Vanuit Royan varen we binnen een half uur naar Point de Grave, Medoc. Los van de zon, die hier volop schijnt, bevinden we ons duidelijk op een plek die zeer in trek is bij badgasten. Het is alsof we ons in een andere wereld wanen. We fietsen kilometers langs de kust door een mooi en uitgestrekt duingebied en bossen, over slingerende fietspaden met hier en daar slechte stukken. In Soulac-sur-Mer bezoeken we de Notre Dame, deze Unesco kerk was ooit onder het duinzand verdwenen en in de 19 de eeuw weer opgegraven. Door de verhoogde vloer zitten de ramen onnatuurlijk laag. St.Jacques staat ook hier prominent op een voetstuk.
Het gevoel in een toeristisch gebied beland te zijn, wordt extra benadrukt als we noodgedwongen ons tentje pitchen op een overvolle megagrote vijfsterrencamping met een zwembad van 5000 m2 inclusief polsbandje en 24/7 entertainment. St.Jacques lijkt even heel ver weg...
De komende dagen blijft de warmte weer toenemen. Zonnig Zuid-Frankrijk doet zijn naam eindelijk eer aan. De geïnteresseerde eigenaar van het restaurant waar we stoppen voor koffie begrijpt de combinatie 'vélo' en 'Santiago' niet helemaal, maar vindt dat wij veel moeten drinken en zet drie liter koud water voor ons neus. We vervolgen onze weg door de duinen, bos en heide en langs moerassen (MUGGEN!) over het tracé van een oude spoorbaan.
Twee dagen fietsen we door Les Landes de Gascogne, een dunbevolkt en vrijwel vlak gebied met eindeloze dennenbossen. We fietsen slechts over lange rechte wegen, het komt over als zeer onherbergzaam en de temperatuur loopt deze dagen op tot 37 graden! We passeren Moustey voor een uitgebreid rustmoment. Hier is vorig jaar het zaadje geplant voor deze pelgrimsroute tijdens een stopover onderweg naar Noord-Spanje. We belanden op hetzelfde terras als toen met uitzicht op de pelgrimskerk met het bijzondere klokkentorentje en houten uitbouw. Een steen ervoor vermeldt dat het nog 1000 mooie kilometers zijn naar Santiago. We stranden die dag in Labouheyre, een halteplaats voor Santiagogangers, na 85 km door de ziedende hitte gefietst te hebben. Hier ontdekken we dat de camping gesloten is en de volgende pas 25 km verder is. Een dame van het stadhuis regelt een pelgrimsonderkomen voor ons in een kerkgebouw. Een fietsende Amerikaan, die we ontmoeten in het dorp, zet er zijn tent in de tuin en het wordt een gezellige avond.
Dag 20, we starten de dag wederom vroeg, nemen afscheid van Dave en vervolgen de route verder door Les Landes tot aan Dax, een drukke stad, maar een goede lunch is er altijd te vinden. We bevinden ons nu in Frans Baskenland, te zien aan plaatsnamen die ook in het Euskara, oud Baskisch, vermeld staan. Na Dax verandert het landschap en krijgen we weer heuvels. Via een korte detour en een aardige klim vinden we een rustige kampeerplek in Belus. Met een beetje inbeeldingsvermogen zien door de mist de Pyreneeën al liggen. Het kamp wordt weer opgebouwd, we koken een eenvoudige pelgrimsmaaltijd en genieten van een zwoele avond.
Geniet ervan