Traject 6: Belus - Puente la Reine SPANJE 220 km
10 juli 2017 - Puente La Reina, Spanje
Het eerste stadje dat we op dag 21 passeren als we de camping in Belus verlaten is Peyrehorade, in het dal van de Gave d'Oloron. Voor een behouden tocht starten we bij het plaatselijke bakkertje met een café en iets zoets. Er staat wederom een prachtige etappe op ons te wachten vandaag en aangezien we de Tour de France niet kunnen volgen dit jaar, fietsen we de Koninginnerit voor pelgrims.
Een oud pelgrimsplaatsje, Sorde-l'Abbaye, waar een Unesco abdijkerk staat, komt al snel in zicht. Velen zijn ons hier voorgegaan en na een stempeltje vervolgen wij onze tocht verder door de Béarn. Ons Credencial begint al aardig gevuld te raken met al die stempeltjes! De omgeving wordt steeds mooier, groener, afwisselender, Spaanser en de Pyreneeën komen steeds meer in zicht. Pittige klimmetjes tussendoor in combinatie met de hitte maakt het een van de zwaarste dagen tot nu toe. We fietsen door kleine nietszeggende dorpjes en tussen maïsvelden. Een hoogtepunt van deze reis wordt behaald als we eind van de dag door de Porte St.Jacques fietsen van het toeristische en historische stadje St.Jean-Pied-de-Port. Dit stadje in de Franse Navarra ademt het pelgrimsgevoel en voor het eerst zien we in grote getalen Santiago-lopers, waarvan de meeste hier starten, herkenbaar aan enorme rugzakken voorzien van schelp.
Via de Romeinse brug verlaten we dag 22 al vroeg de camping. Het echte officiële klimwerk begint nu pas, hopelijk zijn onze kuiten daar inmiddels getraind genoeg voor. De stijgende lijn op de routekaart voorop de stuurtas ziet er spectaculair en tegelijkertijd beangstigend uit. De eerste klim van 25km naar de top op 1057mtr over de Roelandpas door dennenbossen en via haarspeldbochten, fietsen we in drie uur tijd in mistige omstandigheden. We zijn de grens van Spanje ongemerkt gepasseerd, en krijgen de een na de andere 'Bon Camino' toegewenst van voorbijgangers. Wat een enthousiasme!
Het scheelt niet veel of Ronald zijn fiets rijdt de afgrond in nadat deze in geparkeerde toestand op de helling staat en wegrolde. Na een herstellunch in Roncesvalles, waar een historisch klooster staat en een groot pelgrimskruis, verandert de omgeving steeds meer van groen naar droog.
Na lang zoeken en fietsend over drukke wegen met veel verkeer komen we terecht op een soort festivalcamping in Pamplona. De jaarlijkse San Ferminfeesten zijn gaande en dat gaat gepaard met rood-wit geklede mensen, stierenraces door de straten en vooral veel drank. Wij vieren dit mee in de smalle straatjes van de historische stad en kijken onze ogen uit tussen al het feestgedruis. Wat een enorme drukte en chaos en dat twee weken lang!
De fysieke inspanning van de dag ervoor en de korte nacht na het feest in Pamplona doen ons de das om op dag 23. De benen zijn zwaar en we kunnen de hitte nauwelijks nog kwijt. We kiezen voor de rustige alternatieve route over Echauri, Baskenland, door heuvelachtig bosgebied, landelijke wegen en tussen wijnvelden naar de vallei van de Rio Arga.
Over de 900 jaar oude stenen boogbrug fietsen we Puente la Reine in waar we genieten van een tinto en welverdiende tapas. We pitchen de tent voor twee nachten op een mooi veldje bij een pelgrimsherberg. Er hangt hier een internationaal backpackerssfeertje door de vele rondreizende Santiagogangers. Vakantiefietsers uit Zwitserland noemen ons 'Crazy Dutch' en fietsen zelf de camino op elektrische mountainbikes, waar Ronald ook wel oren naar krijgt als hij er een steil klimmetje mee pakt. Zo gaan wij het volgende keer ook doen, wat een verschil!
'S nachts worden we door heftig onweer en regen de tent uitgejaagd en staan we vanuit het toiletblok naar de bliksem te kijken. De beheerder van het complex neemt polshoogte en geeft aan dat de kust weer veilig is.
De rustdag in de Tour is ook onze rustdag. Ronald zijn verjaardag wordt ingevuld met het eten van taartjes, een uitgebreid menu del dia en Fleur gaat met aanhoudende nek en schouderklachten naar de plaatselijke fysiotherapeut. Ook in het historische Puente la Reine wordt San Fermin gevierd. De vergulde Santiago, St. Jacob in het Spaans, die als pelgrim staat te blinken in de naar hem vernoemde kerk, doet hier niet aan mee.
De komende nacht is er wederom onheilspellend weer voorspeld....we kruipen de tent in en hopen op een rustige nacht...
Een oud pelgrimsplaatsje, Sorde-l'Abbaye, waar een Unesco abdijkerk staat, komt al snel in zicht. Velen zijn ons hier voorgegaan en na een stempeltje vervolgen wij onze tocht verder door de Béarn. Ons Credencial begint al aardig gevuld te raken met al die stempeltjes! De omgeving wordt steeds mooier, groener, afwisselender, Spaanser en de Pyreneeën komen steeds meer in zicht. Pittige klimmetjes tussendoor in combinatie met de hitte maakt het een van de zwaarste dagen tot nu toe. We fietsen door kleine nietszeggende dorpjes en tussen maïsvelden. Een hoogtepunt van deze reis wordt behaald als we eind van de dag door de Porte St.Jacques fietsen van het toeristische en historische stadje St.Jean-Pied-de-Port. Dit stadje in de Franse Navarra ademt het pelgrimsgevoel en voor het eerst zien we in grote getalen Santiago-lopers, waarvan de meeste hier starten, herkenbaar aan enorme rugzakken voorzien van schelp.
Via de Romeinse brug verlaten we dag 22 al vroeg de camping. Het echte officiële klimwerk begint nu pas, hopelijk zijn onze kuiten daar inmiddels getraind genoeg voor. De stijgende lijn op de routekaart voorop de stuurtas ziet er spectaculair en tegelijkertijd beangstigend uit. De eerste klim van 25km naar de top op 1057mtr over de Roelandpas door dennenbossen en via haarspeldbochten, fietsen we in drie uur tijd in mistige omstandigheden. We zijn de grens van Spanje ongemerkt gepasseerd, en krijgen de een na de andere 'Bon Camino' toegewenst van voorbijgangers. Wat een enthousiasme!
Het scheelt niet veel of Ronald zijn fiets rijdt de afgrond in nadat deze in geparkeerde toestand op de helling staat en wegrolde. Na een herstellunch in Roncesvalles, waar een historisch klooster staat en een groot pelgrimskruis, verandert de omgeving steeds meer van groen naar droog.
Na lang zoeken en fietsend over drukke wegen met veel verkeer komen we terecht op een soort festivalcamping in Pamplona. De jaarlijkse San Ferminfeesten zijn gaande en dat gaat gepaard met rood-wit geklede mensen, stierenraces door de straten en vooral veel drank. Wij vieren dit mee in de smalle straatjes van de historische stad en kijken onze ogen uit tussen al het feestgedruis. Wat een enorme drukte en chaos en dat twee weken lang!
De fysieke inspanning van de dag ervoor en de korte nacht na het feest in Pamplona doen ons de das om op dag 23. De benen zijn zwaar en we kunnen de hitte nauwelijks nog kwijt. We kiezen voor de rustige alternatieve route over Echauri, Baskenland, door heuvelachtig bosgebied, landelijke wegen en tussen wijnvelden naar de vallei van de Rio Arga.
Over de 900 jaar oude stenen boogbrug fietsen we Puente la Reine in waar we genieten van een tinto en welverdiende tapas. We pitchen de tent voor twee nachten op een mooi veldje bij een pelgrimsherberg. Er hangt hier een internationaal backpackerssfeertje door de vele rondreizende Santiagogangers. Vakantiefietsers uit Zwitserland noemen ons 'Crazy Dutch' en fietsen zelf de camino op elektrische mountainbikes, waar Ronald ook wel oren naar krijgt als hij er een steil klimmetje mee pakt. Zo gaan wij het volgende keer ook doen, wat een verschil!
'S nachts worden we door heftig onweer en regen de tent uitgejaagd en staan we vanuit het toiletblok naar de bliksem te kijken. De beheerder van het complex neemt polshoogte en geeft aan dat de kust weer veilig is.
De rustdag in de Tour is ook onze rustdag. Ronald zijn verjaardag wordt ingevuld met het eten van taartjes, een uitgebreid menu del dia en Fleur gaat met aanhoudende nek en schouderklachten naar de plaatselijke fysiotherapeut. Ook in het historische Puente la Reine wordt San Fermin gevierd. De vergulde Santiago, St. Jacob in het Spaans, die als pelgrim staat te blinken in de naar hem vernoemde kerk, doet hier niet aan mee.
De komende nacht is er wederom onheilspellend weer voorspeld....we kruipen de tent in en hopen op een rustige nacht...
Geweldige planning dat jullie in Pamplona waren met de stierenrennen.
Sterkte met de spiertjes, maar misschien heb je de stevigste klimmetjes al gehad?
In gedachten bij jullie..
Wat leuk is het elke keer weer om jullie verhalen te lezen; het wordt ook zo mooi door jullie beschreven. Het is voor ons een feest van herkenning! Ons derde - en tevens laatste(!) - routeboekje ligt alweer naast ons fotoalbum bij ons op tafel om jullie te kunnen volgen. Het weer zit niet altijd mee, maar een verfrissende bui kunnen jullie vast zo nu en dan wel waarderen bij die hoge temperaturen; zeker als je moet klimmen.
Hopelijk gaat het met jouw nek en schouders, Fleur, inmiddels weer wat beter. We wensen jullie nog een 'bon camino' met heel veel mooie belevenissen en ontmoetingen.
Ronald, nog gefeliciteerd!
Liefs!