Traject 9: León - Sarria 282 km
Na het verlaten van León, vervolgen we op dag 33 onze tocht via korte klimmetjes, heuvelachtige weggetjes, langs maïsvelden en kleine dorpjes en over gravelpaden. Het waait flink en de wind hebben we de komende dagen tegen. De etappe is schitterend, zo passeren we het pelgrimsdorp Villa de Mazarife met de kenmerkende St.Jacobskerk en bijbehorende ooievaarsnesten en ontmoeten we voor de derde dag op rij de Duitse wandelpelgrim. Later vandaag ontmoeten we ook voor de derde keer twee wandelpelgrims uit Zwitserland. Hoewel de wandelroute afwijkt van de fietsroute en onze paden elkaar slechts enkele malen per dag kruisen, komt dit unieke toeval gek genoeg regelmatig voor. Grote bewondering hebben we voor de Caminolopers, die zwoegend stap na stap het traject afleggen.
Hospital de Orbigo, waar de beroemde brug met een lengte van 100 mtr en 19 stenen bogen over de Rio Orbigo ligt . Bekend van de legende, waar ridder Don Suero 300 ridders uitdaagde tot duels om over zijn onbeantwoorde liefde heen te komen. We fietsen verder richting de piek van de Teleno en bezoeken het historische Astorga, hoofdstad van de Maragatería-streek, waar het paleis van Gaudi en de grote kathedraal Santa Maria te zien zijn. Een Frans stel spreekt ons aan en wil het gewicht van onze fietsen voelen. De man krijgt de fiets van Ronald niet van de grond, kijkt naar zijn dunne beentjes en schudt zijn hoofd.
Via een alternatieve route ariveren we bij de camping die gesloten blijkt. Het is laat en een hongerklopje dient zich aan. Even verderop in het mooie rustige Santa Colomba de Somoza komen we terecht in een zeer gastvrij Casa Rural. De luxe van een kamer met bed en eigen badkamer is overweldigend! De lieve ober vertaalt het menu met Google translate, helaas krijgen we het dessert maar half mee door de vermoeidheid die toeslaat.
Dag 34, memorabel in vele opzichten door twee cols tot 1500 mtr, middeleeuwse etappeplaatsjes zoals Rabanal del Camino, 12de eeuwse kerkjes gebouwd door Tempeliers, afgelegen dorpjes en prachtige uitzichten over kale ruige berglandschappen zoals de Montes de León. Ronald ontdekt de sleutel van de Casa in zijn zak en fietst terug, waarschijnlijk omdat hij niet genoeg kan krijgen van dit mooie stukje route. Wederom ontmoeten we de Zwitserse pelgrims op ons pad.
Op het hoogste punt staat Cruz de Ferro, een ijzeren kruis op een berg stenen, de grens tussen Maragatería en El Bierzo, een eeuwenoud monument waarop je je last middels een steen of iets anders kunt achterlaten. Onder de indruk en heel wat symbolische kilo's lichter fietsen we verder.
Enigszins krampachtig beginnen we aan de afdaling van 15 km nadat we het weinig opbeurende verhaal lezen over een fietspelgrim die hier verongelukt is. Spectaculair en steil is het zeker, de remblokjes hebben er heel wat onder te lijden.
We passeren authentieke plaatsjes zoals El Acebo en Molinaseca, het landschap veranderend in groene glooiende weiden, akkers, fruit en wijnvelden. Na een kort bezoek aan Pontferrade, waar een fortachtig kasteel van vroegere Tempeliers staat te pronken, belanden we op een camping langs een alternatief weggetje. De fles Rioja die Ronald alle cols over heeft gesjouwd, kan eindelijk ontkurkt worden. We spreken hier een Belgisch stel dat onderweg is naar een mondiale Meet en Greet in Lissabon waar 5000 eendjes samenkomen. Klinkt als een soort bedevaart.
Dag 35, het is al druk met wandelpelgrims in de straten van Cacabelos als we op het terras een koffiestop houden. Het schept een band, allemaal onderweg zijn met hetzelfde einddoel, ieder met zijn eigen verhaal en op zijn eigen manier en tempo. Het wordt weer klimmen vandaag. In het oude pelgrimsstadje Villafranca del Bierzo kunnen we niet voorbij aan de prachtige Santiagokerk, waar pelgrims die niet verder konden gaan wegens zwakte onder de 'Puerta del Perdón' dezelfde vergeving ontvingen als in Santiago. Vanaf hier begint de klim van 30 km door een beboste smalle kloof en ruig landschap. Genietend van de omgeving, voelen we aan de benen dat het stijgingspercentage geleidelijk oploopt. Langzaamaan worden we aardige klimgeiten. We passeren de grens van Gallicië en aangekomen in Puerto de Piedrafita op 1100 mtr stranden we bij gebrek aan een camping in een Casa Rural, waar de eigenaar trots een stempel in ons paspoort zet.
Dag 36, de beentjes zijn nog stijf en de spiertjes koud, maar daar houden de twee cols Alto de Cebreiro en Alto de Poio, die voor ons liggen geen rekening mee. Cebreiro, een middeleeuws toevluchtsoord voor pelgrims, waar Keltische huisjes en een 9de eeuws kerkje te zien zijn wacht op ons. Deze streek wordt bevolkt door Kelten met een eigen cultuur en taal. Het weer slaat na het bereiken van de pas merkbaar om. De afdaling naar Triacastela van 15 km is koud door de harde wind en miezerregen.
We fietsen de hele dag door mooie groene valleien en bossen, langs riviertjes en kleine dorpjes, voortdurend klimmend en weer dalend. Na Samos, waar we het oudste klooster van Spanje passeren, pitchen we de tent in Sarria. Het zal onze laatste kampeernacht zijn. We naderen Santiago....
Hospital de Orbigo, waar de beroemde brug met een lengte van 100 mtr en 19 stenen bogen over de Rio Orbigo ligt . Bekend van de legende, waar ridder Don Suero 300 ridders uitdaagde tot duels om over zijn onbeantwoorde liefde heen te komen. We fietsen verder richting de piek van de Teleno en bezoeken het historische Astorga, hoofdstad van de Maragatería-streek, waar het paleis van Gaudi en de grote kathedraal Santa Maria te zien zijn. Een Frans stel spreekt ons aan en wil het gewicht van onze fietsen voelen. De man krijgt de fiets van Ronald niet van de grond, kijkt naar zijn dunne beentjes en schudt zijn hoofd.
Via een alternatieve route ariveren we bij de camping die gesloten blijkt. Het is laat en een hongerklopje dient zich aan. Even verderop in het mooie rustige Santa Colomba de Somoza komen we terecht in een zeer gastvrij Casa Rural. De luxe van een kamer met bed en eigen badkamer is overweldigend! De lieve ober vertaalt het menu met Google translate, helaas krijgen we het dessert maar half mee door de vermoeidheid die toeslaat.
Dag 34, memorabel in vele opzichten door twee cols tot 1500 mtr, middeleeuwse etappeplaatsjes zoals Rabanal del Camino, 12de eeuwse kerkjes gebouwd door Tempeliers, afgelegen dorpjes en prachtige uitzichten over kale ruige berglandschappen zoals de Montes de León. Ronald ontdekt de sleutel van de Casa in zijn zak en fietst terug, waarschijnlijk omdat hij niet genoeg kan krijgen van dit mooie stukje route. Wederom ontmoeten we de Zwitserse pelgrims op ons pad.
Op het hoogste punt staat Cruz de Ferro, een ijzeren kruis op een berg stenen, de grens tussen Maragatería en El Bierzo, een eeuwenoud monument waarop je je last middels een steen of iets anders kunt achterlaten. Onder de indruk en heel wat symbolische kilo's lichter fietsen we verder.
Enigszins krampachtig beginnen we aan de afdaling van 15 km nadat we het weinig opbeurende verhaal lezen over een fietspelgrim die hier verongelukt is. Spectaculair en steil is het zeker, de remblokjes hebben er heel wat onder te lijden.
We passeren authentieke plaatsjes zoals El Acebo en Molinaseca, het landschap veranderend in groene glooiende weiden, akkers, fruit en wijnvelden. Na een kort bezoek aan Pontferrade, waar een fortachtig kasteel van vroegere Tempeliers staat te pronken, belanden we op een camping langs een alternatief weggetje. De fles Rioja die Ronald alle cols over heeft gesjouwd, kan eindelijk ontkurkt worden. We spreken hier een Belgisch stel dat onderweg is naar een mondiale Meet en Greet in Lissabon waar 5000 eendjes samenkomen. Klinkt als een soort bedevaart.
Dag 35, het is al druk met wandelpelgrims in de straten van Cacabelos als we op het terras een koffiestop houden. Het schept een band, allemaal onderweg zijn met hetzelfde einddoel, ieder met zijn eigen verhaal en op zijn eigen manier en tempo. Het wordt weer klimmen vandaag. In het oude pelgrimsstadje Villafranca del Bierzo kunnen we niet voorbij aan de prachtige Santiagokerk, waar pelgrims die niet verder konden gaan wegens zwakte onder de 'Puerta del Perdón' dezelfde vergeving ontvingen als in Santiago. Vanaf hier begint de klim van 30 km door een beboste smalle kloof en ruig landschap. Genietend van de omgeving, voelen we aan de benen dat het stijgingspercentage geleidelijk oploopt. Langzaamaan worden we aardige klimgeiten. We passeren de grens van Gallicië en aangekomen in Puerto de Piedrafita op 1100 mtr stranden we bij gebrek aan een camping in een Casa Rural, waar de eigenaar trots een stempel in ons paspoort zet.
Dag 36, de beentjes zijn nog stijf en de spiertjes koud, maar daar houden de twee cols Alto de Cebreiro en Alto de Poio, die voor ons liggen geen rekening mee. Cebreiro, een middeleeuws toevluchtsoord voor pelgrims, waar Keltische huisjes en een 9de eeuws kerkje te zien zijn wacht op ons. Deze streek wordt bevolkt door Kelten met een eigen cultuur en taal. Het weer slaat na het bereiken van de pas merkbaar om. De afdaling naar Triacastela van 15 km is koud door de harde wind en miezerregen.
We fietsen de hele dag door mooie groene valleien en bossen, langs riviertjes en kleine dorpjes, voortdurend klimmend en weer dalend. Na Samos, waar we het oudste klooster van Spanje passeren, pitchen we de tent in Sarria. Het zal onze laatste kampeernacht zijn. We naderen Santiago....
Mooi te lezen dat jullie grote bewondering hebben voor de lopers! Nou wij voor jullie!! :-)
Wat een prestatie, en wat mooi om al jullie belevenissen te lezen. Super leuk de foto's te zien. Geniet nog van het laatste stuk, op naar de feestweek in Santiago :-)
Buena suerte!
En wat mooi toch het Spaanse land.
Liefs!