Traject 10: Sarria - Santiago 138 km
26 juli 2017 - Santiago de Compostela, Spanje
De laatste loodjes wegen het zwaarst, een uitspraak die moet zijn ontstaan tijdens het afleggen van de Camino. Voordat we ons finish-moment beleven, moeten we ons nog even heel stevig inspannen.
Dag 37, we slaan ons kamp voor de laatste keer na een frisse nacht op, tussen Sarria en Santiago zijn geen campings meer. Tijdens het ontbijt en later nogmaals ontmoeten we een Duitse fietspelgrim die een andere Camino-route vanuit Metz via Puy gevolgd heeft. Wie weet kunnen wij die route ook eens proberen.
De etappe van vandaag door groene valleien is een aaneenschakeling van zeer lange tot zeer korte klimmetjes. Het blijft steeds opniew maar stijgen, er lijkt gewoon geen eind aan te komen. Het is druk op het wandelpad, 40 procent van de lopers start na Sarria ivm de vereiste 100 km voor het behalen van een compostelaat.
Na Portomarin fietsen we over prachtige smalle landelijke weggetjes en langs kleine eenvoudige dorpjes, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan, via een alternatieve route door het bos naar Sambreixo, waar we overnachten en heerlijk eten in een typisch Gallicisch landhuis.
Dag 38, onze laatste etappedag, de laatste rit voor we het grote plein voor de kathedraal van Santiago betreden. Dan zit het erop, dan is het volbracht. Na een overdadig ontbijt, besluiten we tot Arzúa een eigen route te fietsen. Het gebied waar we ons die ochtend bevinden zou eigenlijk ook onderdeel van de officiële Camino moeten worden, zo mooi, rustig en groen is het hier om te fietsen. We passeren de middeleeuwse burcht Pambre. Los van de hoeveelheid pelgrims tijdens de lunch in het drukke stadje Arzúa, zien we de rest van de dag niemand. Het wordt een loodzware rit, lange kilometers over heuvels, veel klimmeters en korte afdalingen zonder hersteltijd tussen de ene en de andere glooiing. De omgeving is het echter meer dan waard, we fietsen door kleine boerengehuchtjes, geurige eucalyptusbossen en landbouwgebied met uitzicht op de bergen om ons heen. Na de laatste klim, bij de Monte de Arins, zien we de torens van de kathedraal van Santiago opdoemen.
Het venijn zit echter in de staart, we denken er bijna te zijn en klimmen dan nog het laatste stukje over de keitjes van de kronkelige smalle straatjes verder tot we met de fiets in de hand het Praza do Obradeiro oplopen. De kathedraal staat helaas in de steigers en voorbereidingen worden getroffen voor het enorme grote vuurwerk van die avond. 25 Juli is het St.Jacobsdag, een belangrijke feestdag in Gallicië. Het maakt niet uit, we hebben het gehaald, we hebben samen vanuit Berkel 2.735 km weggetrapt. Even later halen we ons officiële Compostelane bij het pelgrimsburo en fietsen we naar het appartement aan de Camino dat we vooraf geboekt hebben en waar we tot vrijdag zijn.
De volgende morgen is er geen etappe meer om af te leggen. We missen het nu al. Wel staan we al vroeg in de enorme lange rij te wachten voor de hoogmis van half 11 in de kathedraal. Het is St.Jacobsdag en de hele stad is uitgelopen om hierbij te zijn. Van de mis begrijpen we niet veel, maar het spektakel met het grote wierookvat, de Botafumeiro, is indrukwekkend. De bisschop steekt het vat aan, acht geestelijken takelen het omhoog en laten het met hoge snelheid door de kapel zwieren. Voordat we ons vol storten in het feestgedruis in de stad gaan we op de koffie bij De huiskamer van de lage landen, waar je als pelgrims onder elkaar ervaringen en verhalen kunt uitwisselen. Het sfeervolle Santiago viert uitbundig feest en wij vieren mee, het is gezellig druk in de straten en op de terrassen. Processies met muziek en wandelende reuzen, kermis, optredens en lichtshows.
Dag 40 en we kijken vanuit ons raam naar de wandelpelgrims die de stad bereiken waar ze zo naar uitgekeken hebben. Nog geen twee dagen geleden fietsten wij met eenzelfde gevoel Santiago binnen. Vandaag zetten we onze stalen rossen, die ons alle weken lang trouw zijn geweest en iedere kilometer meebeleefd hebben op transport richting huis. Morgen bezoeken we per bus, ook fijn eens gereden te worden, het absolute einde van de wereld, Cabo Finisterra, het officiële einde van de Camino waar kilometerpaal 0,000 staat. Vrijdag vliegen we vanaf Santiago naar Brussel met fietstassen vol mooie herinneringen. Een BON CAMINO hebben we zonder twijfel gehad, vol mentale en fysieke uitdagingen, warme ontmoetingen, culturele en historische hoogtepunten en intense beleving!
We willen graag iedereen bedanken voor alle enthousiaste, positieve reacties, support en bovenal medebeleving tijdens deze tocht!
Dag 37, we slaan ons kamp voor de laatste keer na een frisse nacht op, tussen Sarria en Santiago zijn geen campings meer. Tijdens het ontbijt en later nogmaals ontmoeten we een Duitse fietspelgrim die een andere Camino-route vanuit Metz via Puy gevolgd heeft. Wie weet kunnen wij die route ook eens proberen.
De etappe van vandaag door groene valleien is een aaneenschakeling van zeer lange tot zeer korte klimmetjes. Het blijft steeds opniew maar stijgen, er lijkt gewoon geen eind aan te komen. Het is druk op het wandelpad, 40 procent van de lopers start na Sarria ivm de vereiste 100 km voor het behalen van een compostelaat.
Na Portomarin fietsen we over prachtige smalle landelijke weggetjes en langs kleine eenvoudige dorpjes, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan, via een alternatieve route door het bos naar Sambreixo, waar we overnachten en heerlijk eten in een typisch Gallicisch landhuis.
Dag 38, onze laatste etappedag, de laatste rit voor we het grote plein voor de kathedraal van Santiago betreden. Dan zit het erop, dan is het volbracht. Na een overdadig ontbijt, besluiten we tot Arzúa een eigen route te fietsen. Het gebied waar we ons die ochtend bevinden zou eigenlijk ook onderdeel van de officiële Camino moeten worden, zo mooi, rustig en groen is het hier om te fietsen. We passeren de middeleeuwse burcht Pambre. Los van de hoeveelheid pelgrims tijdens de lunch in het drukke stadje Arzúa, zien we de rest van de dag niemand. Het wordt een loodzware rit, lange kilometers over heuvels, veel klimmeters en korte afdalingen zonder hersteltijd tussen de ene en de andere glooiing. De omgeving is het echter meer dan waard, we fietsen door kleine boerengehuchtjes, geurige eucalyptusbossen en landbouwgebied met uitzicht op de bergen om ons heen. Na de laatste klim, bij de Monte de Arins, zien we de torens van de kathedraal van Santiago opdoemen.
Het venijn zit echter in de staart, we denken er bijna te zijn en klimmen dan nog het laatste stukje over de keitjes van de kronkelige smalle straatjes verder tot we met de fiets in de hand het Praza do Obradeiro oplopen. De kathedraal staat helaas in de steigers en voorbereidingen worden getroffen voor het enorme grote vuurwerk van die avond. 25 Juli is het St.Jacobsdag, een belangrijke feestdag in Gallicië. Het maakt niet uit, we hebben het gehaald, we hebben samen vanuit Berkel 2.735 km weggetrapt. Even later halen we ons officiële Compostelane bij het pelgrimsburo en fietsen we naar het appartement aan de Camino dat we vooraf geboekt hebben en waar we tot vrijdag zijn.
De volgende morgen is er geen etappe meer om af te leggen. We missen het nu al. Wel staan we al vroeg in de enorme lange rij te wachten voor de hoogmis van half 11 in de kathedraal. Het is St.Jacobsdag en de hele stad is uitgelopen om hierbij te zijn. Van de mis begrijpen we niet veel, maar het spektakel met het grote wierookvat, de Botafumeiro, is indrukwekkend. De bisschop steekt het vat aan, acht geestelijken takelen het omhoog en laten het met hoge snelheid door de kapel zwieren. Voordat we ons vol storten in het feestgedruis in de stad gaan we op de koffie bij De huiskamer van de lage landen, waar je als pelgrims onder elkaar ervaringen en verhalen kunt uitwisselen. Het sfeervolle Santiago viert uitbundig feest en wij vieren mee, het is gezellig druk in de straten en op de terrassen. Processies met muziek en wandelende reuzen, kermis, optredens en lichtshows.
Dag 40 en we kijken vanuit ons raam naar de wandelpelgrims die de stad bereiken waar ze zo naar uitgekeken hebben. Nog geen twee dagen geleden fietsten wij met eenzelfde gevoel Santiago binnen. Vandaag zetten we onze stalen rossen, die ons alle weken lang trouw zijn geweest en iedere kilometer meebeleefd hebben op transport richting huis. Morgen bezoeken we per bus, ook fijn eens gereden te worden, het absolute einde van de wereld, Cabo Finisterra, het officiële einde van de Camino waar kilometerpaal 0,000 staat. Vrijdag vliegen we vanaf Santiago naar Brussel met fietstassen vol mooie herinneringen. Een BON CAMINO hebben we zonder twijfel gehad, vol mentale en fysieke uitdagingen, warme ontmoetingen, culturele en historische hoogtepunten en intense beleving!
We willen graag iedereen bedanken voor alle enthousiaste, positieve reacties, support en bovenal medebeleving tijdens deze tocht!
gefeliciteerd!! super gedaan!
Hopelijk hebben jullie straks thuis nog een paar vrije dagen om weer te wennen aan het 'normale' leven.
Bedankt voor jullie verhaal; we hebben ervan genoten.
Geniet nog even!
GE-WEL-DIG!
*hele diepe zucht*
Ik heb genoten van jullie reisverhalen.
Nogmaals we zijn super trots op jullie. Liefs MHJM